Waarom bijna 8 maanden?
Kunnen we het wel betalen? vroegen we ons af toen het idee ontstond om voor langere tijd weg te gaan. Dat was toch wel de belangrijkste vraag waar we een beetje zekerheid over wilden hebben voor we de knoop doorhakten.
Het scheelde dat we naar Thailand wilden gaan. Hier waren we vaker geweest en we wisten uit ervaring dat het verblijf daar heel goedkoop kan zijn. Voor een paar euro heb je een maaltijd en ook overnachten kan voor weinig geld. Eerst hebben we mogelijkheden onderzocht om te gaan werken. Dit bleek lastig. Als buitenlander mag je in principe niet werken in Thailand. Hier zijn wel wat uitzonderingen in mogelijk (bijvoorbeeld als je Engelse les gaat geven en je je daar eerst voor laat certificeren), maar dit leek ons te ingewikkeld worden. Daarom zijn we een begroting gaan maken, die erop gebaseerd was dat we geen inkomsten uit werk zouden hebben. Wat zouden dan de mogelijkheden zijn?
Op basis van deze begroting (en wet- en regelgeving zoals de BRP) hebben we ervoor gekozen om geen jaar, maar iets minder dan 8 maanden weg te gaan.
Een meevaller was vervolgens dat onze werkgevers graag mee wilden werken aan onze plannen en toestemming gaven voor een sabbatical. En Nathalie bleek nog recht te hebben op ouderschapsverlof, wat betekende dat voor periode van 6 maanden haar loon voor 40% werd doorbetaald.
We bleven recht houden op kindertoeslag En onze zorgverzekering liep gewoon door. Daarnaast hadden we een doorlopende reisverzekering. Deze geeft, als je langer weg gaat, echter maar voor 3 maanden per vakantie dekking in het buitenland. Het is dan mogelijk om een expatverzekering af te sluiten. De kosten daarvan vonden we echter zo hoog dat we na 3 maanden geen reisverzekering meer hebben afgesloten.
Verhuur van ons huis
De meest onzekere factor was nog de verhuur van ons huis. De vaste lasten van het huis waren namelijk de grootste kostenpost. We hebben ervoor gekozen om de verhuur niet zelf te regelen, maar via een verhuurmakelaar. We hadden gehoord over goede ervaringen met Dolfijn Wonen. In het gesprek vertelde de makelaar dat zij nog nooit had meegemaakt dat een verhuur niet lukte. Er was altijd voldoende animo. Het was wel gebruikelijk dat pas kort voor de ingangsdatum er een huurder gevonden werd, dus het kon even spannend blijven. Wij hadden het geluk dat er al een paar maanden voor we vertrokken huurders werden gevonden. Een leuk gezin, die het goed naar hun zin hebben gehad in ons huis en waar ook onze buren blij mee waren.
Op zoek naar een woonplek in Thailand
In Thailand zijn we op zoek naar woonruimte gegaan. Daarbij zijn verschillende mogelijkheden de revue gepasseerd. Uiteindelijk kozen we voor een verblijf in een klein hotel in een Thaise buurt vlakbij het oude centrum van Chiang Mai. Het had alles wat we nodig hadden. Een kamer met voldoende ruimte en goede wifi (belangrijk om les te kunnen geven) en wat de doorslag gaf, een grote wens van onze kinderen: er was een zwembad! Na onderhandeling over de prijs was deze ook veel lager dan we hadden begroot, namelijk 12,50 euro per nacht inclusief ontbijt.
Het bleek voor ons later ook een heel bijzondere plek te worden. We maakten het wel en wee en het reilen en zeilen in dit familiehotel mee, gingen steeds meer bij de inboedel horen en maakten er vrienden, ook met mensen wiens taal we niet spraken. En zeker toen Pim steeds beter Thais ging praten ontstond er meer contact in de buurt. Vooral hij werd met zijn lange haar een vertrouwd gezicht en kreeg veel aandacht. We gingen houden van de omgeving en het gewone leven daar. Zoals de rondjes hardlopen om de atletiekbaan waar jong en oud altijd bezig waren met allerlei activiteiten. En de markt vlakbij, waarvan iemand ons in onze eerste week al vertelde dat het de beste markt in heel Azië was. Daar konden we het al snel alleen maar mee eens zijn. De vele eettentjes waar je zo lekker en voor heel weinig geld kon eten. De bedrijvigheid en het buitenleven van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. De gezelligheid en vriendelijkheid van veel mensen om ons heen.
Het was moeilijk en verdrietig om na bijna 8 maanden te vertrekken.
Na 2 jaar zijn we in de zomer van 2018 terug naar dit hotel gegaan. Er wel heel even over getwijfeld, want het zou vast niet meer zo zijn als toen. Maar we werden door veel mensen zo hartelijk ontvangen dat het weer moeilijk was om weg te gaan!
Ons budget
Om op de kosten terug te komen: Ons budget bleek uiteindelijk veel ruimer te zijn dan we hadden begroot. Voor ons hotel in Chiang Mai en eten waren we met 4-en ca 1300 euro per maand kwijt. Dit maakte het mogelijk om extra dingen te kunnen doen, die we vooraf niet hadden gepland. Bijvoorbeeld meer te reizen naar andere plekken.
En nog een meevaller...Toen we terug waren kregen we, vanwege ons lagere jaarinkomen, een belastingteruggave.
Voor kostenbeparende tips ga je naar de pagina Tips & Tricks.
Kunnen we het wel betalen? vroegen we ons af toen het idee ontstond om voor langere tijd weg te gaan. Dat was toch wel de belangrijkste vraag waar we een beetje zekerheid over wilden hebben voor we de knoop doorhakten.
Het scheelde dat we naar Thailand wilden gaan. Hier waren we vaker geweest en we wisten uit ervaring dat het verblijf daar heel goedkoop kan zijn. Voor een paar euro heb je een maaltijd en ook overnachten kan voor weinig geld. Eerst hebben we mogelijkheden onderzocht om te gaan werken. Dit bleek lastig. Als buitenlander mag je in principe niet werken in Thailand. Hier zijn wel wat uitzonderingen in mogelijk (bijvoorbeeld als je Engelse les gaat geven en je je daar eerst voor laat certificeren), maar dit leek ons te ingewikkeld worden. Daarom zijn we een begroting gaan maken, die erop gebaseerd was dat we geen inkomsten uit werk zouden hebben. Wat zouden dan de mogelijkheden zijn?
Op basis van deze begroting (en wet- en regelgeving zoals de BRP) hebben we ervoor gekozen om geen jaar, maar iets minder dan 8 maanden weg te gaan.
Een meevaller was vervolgens dat onze werkgevers graag mee wilden werken aan onze plannen en toestemming gaven voor een sabbatical. En Nathalie bleek nog recht te hebben op ouderschapsverlof, wat betekende dat voor periode van 6 maanden haar loon voor 40% werd doorbetaald.
We bleven recht houden op kindertoeslag En onze zorgverzekering liep gewoon door. Daarnaast hadden we een doorlopende reisverzekering. Deze geeft, als je langer weg gaat, echter maar voor 3 maanden per vakantie dekking in het buitenland. Het is dan mogelijk om een expatverzekering af te sluiten. De kosten daarvan vonden we echter zo hoog dat we na 3 maanden geen reisverzekering meer hebben afgesloten.
Verhuur van ons huis
De meest onzekere factor was nog de verhuur van ons huis. De vaste lasten van het huis waren namelijk de grootste kostenpost. We hebben ervoor gekozen om de verhuur niet zelf te regelen, maar via een verhuurmakelaar. We hadden gehoord over goede ervaringen met Dolfijn Wonen. In het gesprek vertelde de makelaar dat zij nog nooit had meegemaakt dat een verhuur niet lukte. Er was altijd voldoende animo. Het was wel gebruikelijk dat pas kort voor de ingangsdatum er een huurder gevonden werd, dus het kon even spannend blijven. Wij hadden het geluk dat er al een paar maanden voor we vertrokken huurders werden gevonden. Een leuk gezin, die het goed naar hun zin hebben gehad in ons huis en waar ook onze buren blij mee waren.
Op zoek naar een woonplek in Thailand
In Thailand zijn we op zoek naar woonruimte gegaan. Daarbij zijn verschillende mogelijkheden de revue gepasseerd. Uiteindelijk kozen we voor een verblijf in een klein hotel in een Thaise buurt vlakbij het oude centrum van Chiang Mai. Het had alles wat we nodig hadden. Een kamer met voldoende ruimte en goede wifi (belangrijk om les te kunnen geven) en wat de doorslag gaf, een grote wens van onze kinderen: er was een zwembad! Na onderhandeling over de prijs was deze ook veel lager dan we hadden begroot, namelijk 12,50 euro per nacht inclusief ontbijt.
Het bleek voor ons later ook een heel bijzondere plek te worden. We maakten het wel en wee en het reilen en zeilen in dit familiehotel mee, gingen steeds meer bij de inboedel horen en maakten er vrienden, ook met mensen wiens taal we niet spraken. En zeker toen Pim steeds beter Thais ging praten ontstond er meer contact in de buurt. Vooral hij werd met zijn lange haar een vertrouwd gezicht en kreeg veel aandacht. We gingen houden van de omgeving en het gewone leven daar. Zoals de rondjes hardlopen om de atletiekbaan waar jong en oud altijd bezig waren met allerlei activiteiten. En de markt vlakbij, waarvan iemand ons in onze eerste week al vertelde dat het de beste markt in heel Azië was. Daar konden we het al snel alleen maar mee eens zijn. De vele eettentjes waar je zo lekker en voor heel weinig geld kon eten. De bedrijvigheid en het buitenleven van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. De gezelligheid en vriendelijkheid van veel mensen om ons heen.
Het was moeilijk en verdrietig om na bijna 8 maanden te vertrekken.
Na 2 jaar zijn we in de zomer van 2018 terug naar dit hotel gegaan. Er wel heel even over getwijfeld, want het zou vast niet meer zo zijn als toen. Maar we werden door veel mensen zo hartelijk ontvangen dat het weer moeilijk was om weg te gaan!
Ons budget
Om op de kosten terug te komen: Ons budget bleek uiteindelijk veel ruimer te zijn dan we hadden begroot. Voor ons hotel in Chiang Mai en eten waren we met 4-en ca 1300 euro per maand kwijt. Dit maakte het mogelijk om extra dingen te kunnen doen, die we vooraf niet hadden gepland. Bijvoorbeeld meer te reizen naar andere plekken.
En nog een meevaller...Toen we terug waren kregen we, vanwege ons lagere jaarinkomen, een belastingteruggave.
Voor kostenbeparende tips ga je naar de pagina Tips & Tricks.